О , кольки раз прасил я зрабиць мне замужницы!!

О, колькі раз прасіў я
Назначыць мне спатканне,
О, колькі раз хацеў я
Прызнацца ёй у каханні.

Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.

Але і я ўпарты,
І, каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
Зрабіць ёй завушніцы. (серёжки)

На гэтых завушніцах
Я напісаў закляцце -
Усё што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.

Сягодня не ўцячэ ўжо
Ад слоў маіх гарачых,
Ні ў час калі смяецца,
Спявае, або плача.

Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся ў змярканне.
Звіняць ёй завушніцы
Усё пра маё каханне.